Νέο ξεκίνημα (ελπίζω)

Έχω πολύ καιρό να γράψω... Κι αυτό οφείλεται στο ότι είχα πολύ καιρό να ασχοληθώ με θετικό τρόπο με το μικρό μου ενυδρείο. Το πρώτο μισό του καλοκαιριού κύλησε ήρεμα, όμως απ'τη στιγμή που έπιασαν οι ζέστες η θερμοκρασία του νερού άρχισε ν'ανεβαίνει επικίνδυνα. Μια μέρα μπήκα στο σπίτι και βρήκα τον Billy ψόφιο, και το θερμόμετρο να δείχνει 32 βαθμούς. Μέσα Ιουλίου πήρα άλλο ένα ζευγάρι για ν συνοδέψει τις δύο κυρίες... Έναν πανέμορφο αρσενικό, κίτρινο με σχεδιάκια, και μια θηλυκιά κιτρινωπή με στρογγυλή κόκκινη ουρίτσα. Ο αρσενικός ήταν όμως αδυνατούλης και άντεξε μόνο λίγες μέρες.

Επειδή το ταμείον ήταν μείον και δεν υπήρχε η δυνατότητα ν'αγοράσω ανεμιστηράκια, έβαλα τα μεγάλα μέσα: ο μοναδικός ανεμιστήρας του σπιτιού μοιραζόταν ανάμεσα σ'εμάς και τα ψαράκια. Μ'αυτά και μ'αυτά, κατάφερα να διατηρώ τη θερμοκρασία σταθερά στους 30 βαθμούς και περίμενα να δω τι θα συνέβαινε με τις τρεις μαντάμ. Αρχές Αυγούστου φύγαμε για ένα τριήμερο, και είχα αφήσει φαγητό στους γονείς μου για να περάσουν να τις ταΐσουν. Πράγματι πέρασαν, αλλά την επόμενη μέρα που επιστρέψαμε σπίτι η μικρή, η Jude, είχε εξαφανιστεί.

Στενοχωρήθηκα απίστευτα, καθώς ήταν το μοναδικό ψαράκι που προερχόταν από την αρχική παρεούλα του Andy. Η απογοήτευσή μου ήταν τέτοια που δεν ήθελα να ασχοληθώ καν, κι ακόμα περισσότερο όταν η θηλυκιά ψαρίνα με την κόκκινη ουρά ψόφησε κι αυτή μετά από μια περιπέτεια που είχε με το φίλτρο. Έλεγα ότι η Μάρω ήταν θέμα χρόνου να μας αφήσει κι αυτή, κι ότι αφού γινόταν κι αυτό θα μετακινούσα το ενυδρείο, θα άλλαζα όλο το νερό και θα περίμενα αρκετό καιρό πριν ξαναέβαζα ψάρια μέσα. Φυσικά υπάρχει και ο μικρός τιγρέ γλύφτης, αλλά αυτός είναι μια χαρούλα, δεν πιάνεται.

Όμως η Μάρω δεν ψόφησε, και ο πατέρας μου μού σύστησε έναν μαγαζάτορα εδώ πολύ κοντά, στη Σαχτούρη, καθως τον ήξερε ένας φίλος του από τη δουλειά. Σήμερα, λοιπόν, αποφάσισα να πάω να ρωτήσω κάποια πράγματα. Και όσα μου είπε μ'έκαναν να συνειδητοποίησω ότι έχω αρκετά ακόμα να μάθω. Με τις συστάσεις του έκανα μια νέα αρχή: καθάρισα το φίλτρο (δεν το'χα κάνει ποτέ!) με νεράκι, ξεβούλωσα την πνιγμένη στη μάκα αντλία, έκανα μια αλλαγή νερού και τα πράγματα βελτιώθηκαν. Επίσης, μέσα στις επόμενες μέρες θα πάρω και μια αεραντλία με air stone για καλύτερη οξυγόνωση και ανατάραξη του νερού. Μαζί μ'αυτά όλα, πήρα και δυο νέους κάτοικους για να ξυπνήσουν την αρρωστούλα, αδύναμη Μάρω (ή να τη στείλουν οριστικά, θα δείξει). Παρουσιάζουμε, λοιπόν, τον Axl και τη Διαμάντω, και υποσχόμαστε καλύτερες φωτογραφίες - αφού διαπιστώσουμε ότι τα πράγματα πηγαίνουν όντως κάπως καλύτερα και τα ψαράκια αντέχουν και είναι καλά...