Μεγάλη μέρα σήμερα για τον νερένιο μικρόκοσμο που φιλοξενείται στο σαλόνι μου! Μετά από μια επίσκεψη στο γνωστό μαγαζάκι, επέστρεψα φορτωμένη πράγματα. Το ένα ήταν το σύστημα με την αεραντλία και την πετρα (πορόλιθο) το οποίο συνέδεσα και πλέον από ένα σημείο πίσω από τη ντοματιά αναβλύζουν ολημερίς με ορμή φυσαλίδες, οξυγονώνοντας ακόμα περισσότερο το νερό. Το άλλο περιεχόμενο της σακουλίτσας περιείχε δυο νέους κατοίκους: την Σπίθα, μια αεικίνητη κιτρινωπή νεαρή ψαρίνα - για να έχει τρεις το χαρέμι του Axl - με μια στρογγυλή γαλαζωπή ουρά που στην πάνω μεριά της έχει μια τζούρα κόκκινο, και τον αγνώστου ονόματος ακόμα γατοψαρίνο, χρωματισμού pepper, ο οποίος θ'αναλάβει να καθαρίζει το βυθό από τα περισσεύματα του φαγητού που δεν μπορούν να φάνε οι άλλοι.
Βέβαια για να'μαι ειλικρινής, περιμένω τη Μάρω από μέρα σε μέρα να ψοφήσει. Τρώει, αλλά έχει αρχίσει εδώ και μέρες να καμπουριάζει και να κινείται με δυσκολία. Έχει ταλαιπωρηθεί πολύ η κακομοίρα, αν και ακόμα κι έτσι παραμένει κακιασμένη και όποτε περνάει ένα άλλο ψάρι δίπλα της πάει να το προγκήξει. Τα μωρά, εν τω μεταξύ, είναι σίγουρα πέντε και τρώνε σαν τρελά. Τα κυνηγάνε βέβαια οι μεγάλοι αλλά ξεφεύγουν προς το παρόν. Μάλλον θα χρειάζεται ν'αλλάζω νερό δυο φορές τη βδομάδα μέχρι να μεγαλώσουν. Αλλά δε με πειράζει καθόλου, αρκεί να ζήσουν.
Στην πρώτη φωτογραφία εικονίζεται η Σπίθα με φόντο τις φυσαλίδες, ενώ στη δεύτερη ο Pepper (έτσι θα τον βγάλω, του πάει) με κοιτάζει δύσπιστος ενώ σκάβει το χαλίκι ψάχνοντας φαΐ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου